Wim' goede daad - Vreemde geluiden aan de Saône

Vanochtend boven "op de berg" van de camping worden we lekker fris wakker. De spullen worden gepakt en we hebben, ondanks dat we gisteren geen boodschappen konden doen, toch een lekker ontbijt met brood, jam, kaas, yoghurt en muesli. 
We vertrekken rond 08.10 en zitten uurtje later lekker aan de koffie. Met een koekje en chocola.
Een Belgisch stel die we gisteren ook telkens tegen kwamen zat ook al aan de koffie. Ze vertrekken iets voor ons. Dan opeens springt de uitbater naar buiten. "Waar zijn de Belgen?". Wat blijkt, ze hebben niet betaald. De uitbater wil er achter aan en ze "pakken en straffen". Met gevaar voor eigen leven springt Wim in de strijd en zegt "wij betalen wel", in de hoop dat we de Belgen later tegenkomen. Zo verricht Wim in de vroege ochtend al een "mens-verbindende-daad". De Belgen waren uiteindelijk met de Noorderzon vertrokken, we hebben ze niet meer gespot. 
 
De materiaalkeuzes van de gadgets beginnen hier en daar een rol te spelen. We moeten nodig shoppen. Zowel bij Wim als Paul zijn de iPhone oplaadsnoeren aan het einde van hun latijn. En ja, zonder telefoon worden veel zaken tegenwoordig erg lastig.
We fietsen verderop en doen in Port-sur-Saône de middag boodschappen.  De route zal zich nu enige tientallen kilometers langs de Saône begeven. De Saône gaat later over in de Rhône. De lunch doen we lekker in de schaduw langs de rivier. Heerlijk koel. Misschien doen we wel even een "tukkie". Er schijnt door mensen in de omgeving enig gesnurk waargenomen te zijn. Tot op heden is de oorzaak van deze geluiden onbekend. 
Verderop langs het water fietsend spotten we de "Roepie Roepie Bird". Een zeldzaam exemplaar die Rob (Jaarsma voor intimi) en ik vaker tegenkomen op vakantie. 
Bij St. Albin treffen we de "Canal Tunnel" aan (de Fransen hebben er blijkbaar twee) die de Saône op twee plaatsen verbindt. Het is een soort by-pass die nog steeds door de pleziervaart gebruikt wordt en voor hen de route verkort. 
We stoppen vandaag wat eerder en landen op de camping in Soing, direct aan de Saône. Lekker gezwommen in de rivier. Het water was heerlijk op temperatuur. En het restaurant is dichtbij. 
Het restaurant komen we niet in. Niet omdat we stinken of zoiets maar het is vol geboekt. Niet te zien overigens. We vragen nog even of we iets mee kunnen nemen. Een frietje of een salade. Nou dat lukt ook niet. Het argument we zijn op de fiets en de volgende eet-mogelijkheid is 5 fiets-klim-kilometers verderop maakt geen indruk. Oeps, we hebben wel trek maar geen kans nu. Gelukkig lopen we een inwoner van het plaatsje tegen het lijf en die zegt dat toevallig vanavond de pizza auto er staat. Dat blijkt te kloppen en we bestellen vier pizza's die we na een uurtje kunnen halen.