Camping de voltreffer ... of camping nooit meer ...

We kunnen er niet omheen. Kijk naar de foto van gisteravond. Ons hele mooie plekje aan het water van de camping. Vannacht werd het echter een "dagje/nachtje" extra in Frankrijk. Het was enorm carnaval op de camping gisteravond. Begin van de avond liep iedereen al verkleed. Misschien hadden we het beter moeten inschatten op dat moment. We hebben het ternauwernood overleefd. We weten niet wie Michelle is maar ze moet de avond van haar leven gehad hebben. Of ze nu 25 of 50 is geworden, of getrouwd of iets anders, maar blijkbaar is ze immens populair en de meest beroemde persoonlijkheid deze avond in Vic-sur-Seille. We hebben nog nooit zulke harde muziek gehoord die over de hele camping hoorbaar was met een zeer enthousiaste disc jockey/zanger/entertainer. Deze had de sfeer er de hele avond/nacht goed in! Eigenlijk wel heel bijzonder. 
Oh ja we mogen niet het vuurwerk vergeten wat toch ook nog even losbarstte. En dat om 24.00 uur natuurlijk voordat de "disc jockey" aan zijn revival begon; en die echt nog heel lang duurde. 
Tja , hoe vind je zo'n camping? Puur geluk of dikke pech?
Als revanche zijn we 's ochtends al luid bellend met een extra ereronde de camping afgefietst. Om iets voor 8 uur, hahaha dat hebben ze geweten. 
Broodjes kopen we direct zondagochtend in Vic-sur-Seille. En iets lekkers voor bij de koffie die we drinken in Moncel. Een klein plaatsje met op strategische plek een boulangerie / patisserie. Heerlijke koffie hier en een ontmoetingsplaats van fietsers. Met ons ca 10 personen in totaliteit. 
Na de koffie fietsen we verder over de vele heuvels langs de zonnebloemvelden. Deze zien we nu ook steeds vaker in combinatie met fruitbomen en natuurlijk de altijd aanwezige granen. 
Bernie wordt inmiddels een echte prof. Ze vraagt spontaan of de bandenspanning wel goed is!! Omdat de fiets wat anders "afrolt". En ja hoor gelijk heeft ze. Beetje lucht erbij en alles draait als een zonnetje. Ook de derailleurs lijken wat beter afgesteld. De ketting blijft zowel voor als achter over de tandwielen lopen. Gelukkig, want dat scheelt best in al het energieverbruik. 
In Lunéville drinken we bij "Château Klein Versailles" een kopje koffie. We bekijken vluchtig de tuinen en dan op naar Lamath waar we onder een boom onze lunch doen en een uiltje knappen. 
Dan gaat onze gevaarlijke tocht weer door. Altijd maar weer die onbekende weg. Gelukkig is "vrijwilliger" Wim altijd bereid om te kijken of een spoorweg-oversteek wel veilig gemaakt kan worden (zie foto). De "baan" is vrij dus we kunnen verder door de Lorraine richting Vogezen waar we later de middag binnen fietsen. Beter eigenlijk binnen zwoegen, er stond nogal wat wind en voor ons als fietser kwam deze wel van de verkeerde kant. We steken op het eind van de dag de Moezel weer over bij de plaats Charmes waar we op de camping neerstrijken. 
Het was een lange warme dag met veel wind tegen, moe maar voldaan zitten we op de campingstoeltjes. 
We gaan lekker uit eten bij Don Tito; ja Italiaans en het smaakt ons voortreffelijk. Een goede voorbereiding op de dag van morgen.