De waterbak van de hond en een basiliek

Met een goede nacht en lekker ontbijt achter ons starten we rond kwart voor negen. Het is een beetje somber weer, nog een restantje van de buien van vannacht. Maar dat mag de pret niet drukken. Al snel fietsen we langs de brug bij Champs-sur-Yonne. Dit is wel een bijzondere omdat je mooi naast elkaar ziet liggen de natuurlijke loop van de rivier en het aangelegde kanaal, wat zo handig is voor al het transport over water. 

We zijn inmiddels van kanaal veranderd, je merkt het niet maar het is wel zo. We fietsen nu langs Canal du Nivernais. 

Niet gedacht maar het weer helpt helaas niet mee. Af en toe een bui, betekent ook af en toe de regenkleding. Het zal wel bij onze training horen. We worden er steeds handiger in. 

Bij het plaatsje Mailly-la-Ville zien we, uitkijkend over de regio, het Mailly-le-Château. Op onze eerdere tochten door Frankrijk was het ons al opgevallen. Fransen zijn/waren grootmeesters in kerken en kastelen. Vroeger de trots van iedereen, tegenwoordig vaak vuil en bijna verlaten. 

Op de route naar de camping zien we nog zo’n mooi boogbrug bij Merry-sur-Yonne. Even verderop pakken we de camping in Chátel-Censoir. Rond 12 uur staat de tent alweer, kan die vast drogen. Dat komt goed uit, ook voor de route. We hebben nu ca. 40 kilometer gefietst en doen nu nog een “bonusronde” van ca. 35 kilometer. Deze bonusronde starten we na het nuttigen van een lekkere Plat-du-Jour. 

De bonusronde brengt ons halverwege in Vélezay. Een bedevaartsoord waar veel pelgrims de basiliek als tussenstop of als startpunt voor hun pelgrimstocht gebruiken. De tocht gaat meestal richting Santiago de Compostela. 

Voor het bezoek van de basiliek doen we een drankje. Als we wegrijden is de mecanicien nodig. Een platte achterband schreeuwt om aandacht. Het meeste gereedschap lag al op de camping. Maar het is gelukt mede dankzij de met vers water gevulde drinkbak voor de hond. Met een beetje mazzel houdt de volgende hond na het drinken zijn “waffel” door de solutie restanten in het water. 

De basiliek Ste.-Madeleine is er een van rust en eenvoud maar daardoor wel bijzonder mooi. De lichtval van het zonlicht geeft op bepaalde dagen een speciaal effect op bepaalde vloerelementen. Na de basiliek fietsen we de laatste 16 kilometer naar de camping waar we tegen zes uur arriveren. De benen zijn moe maar voldaan.

Genietend van de ondergaande zon en verlangend naar onze matrasjes.