De camping ervaringen van een "invalide"

Vanochtend op de camping was zo'n dag of beter zo'n momentje. Je loopt naar het washok en je denkt laat ik ook eens genieten van de geneugten die een invalide aangereikt krijgt op een camping. De reden om dit te doen was evident. Een echte wc-pot in plaats van een typisch oud Frans toilet. Iedereen kent deze wel. En voor degene die ze niet kennen is het Frans toilet niet meer dan een gat in de grond waar je al hurkend probeert je boodschappen in het goede gat in de grond te laten vallen. Dit brengt zeker enige risico's met zich mee. Zeker op een camping met al die gasten die dat ook proberen. 
Maar goed terug naar de rol van invalide. Ik dacht om maar eens het invaliden douchehok met toilet te gebruiken. Het toilet was prima. Niets mis mee. Maar dan het douchen. Tja, een ander verhaal. Ten eerste gleed ik al bijna uit op de vloer. Waar was de verwachte antislipvloer met de nodige grip. Moest ik nu bijna de rest van mijn leven op deze plaats doorbrengen? Dan eenmaal onder de douche, spuit de douchestraal, veel te heet en horizontaal, door de douchecabine heen. Het gevolg alles drijfnat. Toiletspullen, kleding en handdoek. Lekker voor als je klaar bent met douchen. Weg de goede bedoelingen om eens gesoigneerd te verschijnen op de camping. Maar of dit al niet genoeg is blijkt de afvoerput een soort van draaikolk te zijn. Ik verdwijn bijna door het veel te steil aflopende putje. Probeer me nog vast te grijpen aan de invaliden handgreep. Maar waar zit die? Op de verkeerde plek dus! En bovendien geen grip want ook die greep was al lang nat. Een douche ervaring om snel te vergeten. En tot slot kan ik melden dat de invaliden het ook nog eens allemaal in het donker moeten doen. Mijn conclusie is dat je als invalide veel behendiger moet zijn dan ik nu ben. Volgende keer maar gewoon weer naar mijn kleine verlichte douchehok met dat te kleine plankje en één haakje waar je spullen altijd van af vallen. Maar in ieder geval meer kans op een gesoigneerd resultaat zonder glijpartijen. 
We vertrekken vandaag wat later en zullen er een zondagse dag van maken door iets minder te fietsen. Wel verschillende klimmetjes op het programma richting de Isere / Drome. 
We drinken koffie, ja ook nu weer met heerlijke verse versnapering, in Faramans. Dan gaat de reis door met veel afdalingen waarna in Marcilloles het klimmen gaat beginnen. Marcilloles ligt aan het einde van het gletscherdal wat de klimmetjes ook verklaart.
Onderweg doen we het plaatsje Hauterives aan. Een onbeduidend plaatsje dat toch op de wereldkaart een bijzonder plekje heeft gekregen. Nu ben ik zelf ooit postbode op de zaterdagen geweest in jeugdige jaren maar daar heeft Bussum geen bijzonder profijt van. Postbode Cheval (1836-1924) heeft echter in deze plaats een bijzonder grillig gevormd paleis gebouwd. Het is een mengeling van een feodaal kasteel, Indische tempel, moskee en Zwitsers chalet geworden. Nu een monument en dagelijks te bezichtigen. Goh, had Bussum maar zo'n postbode gehad. 
Na al het klimmen hebben we mooie vergezichten over de verder weg gelegen Alpen richting Grenoble. We kunnen zelfs een paar besneeuwde toppen zien liggen. 
Op de camping Les Ulezes in St-Donat-sur-l'Herbasse eten we gezellig met twee andere campinggasten in het restaurant. De avond en nacht vallen langzaam in en zoeken wij de matjes en slaapzakken weer op.