Klimmen en we nemen het er van

Vandaag gaan we naar het hoogste punt van de route. Niet zo hoog maar nog steeds 820 meter. Dus dat betekent wel klimmen. En in de aanloop is het altijd een aantal keren stukjes stijgen en dalen. 

Vanuit Wirsberg, waar we echt een mooie plek bij de jeugdherberg hadden, fietsen we via Himmelkron naar Bad Berneck im Fichtelgebirge. Het wordt een stukje om, omdat we verkeerd rijden. We nemen een stukje mee van een alternatieve route wat niet de bedoeling was. 

We vorderen lekker en de laatste paar kilometers zijn een beetje taai met een stijging tot 10%. Het stuk ervoor van ca. 12 kilometer was een mooi geasfalteerd pad met continu een stijging van 2%. Daar kom je dan lekker in het ritme. Bijna op het hoogste punt stoppen we nog even in Bischofsgrün. Even verderop passeren we wat skiliften, een springschans, een rodel- en een bobsleebaan. Ook is er een "klettern-park". Waar je hoog tussen de bomen kunt klimmen en abseilen. Het is er druk, overal zien we mensen in de bomen staan. Al met al een leuk gezicht. 

In Fichtelberg treffen we een groep enthousiaste Duitsers. Trots op wat wij Nederlanders doen met de fiets. Het enthousiasme is groot. Goed voor een fiets inspectie door de groep (zie foto). 

Campings zijn dun gezaaid en als we dan een mooi meer zien met vlak daarnaast een camping besluiten we vroeg te stoppen. Na 43 kilometer stopt de teller. Om 3 uur staat de tent. Bernie doet een wasje 

Camping Fichtelsee in Fichtelberg biedt ons een lekker plekje. Alleen nog even boodschappen doen. Niet ver weg zegt de campingbazin. "Twee kilometer verder langs de hoofdstraat", zegt ze. We waren er inderdaad snel. Hoe kwam dat? Nou niet omdat het 3 kilometer was (i.p.v. 2) maar omdat het 6 tot 12% naar beneden ging. Heerlijk. Alleen met volle tassen terug is het veel minder leuk. Volgende keer uit eten.... 

...... en dat hebben we ook lekker gedaan!