D-Day Memorial

Van Isigny sur Mer rijden we naar de kust. Bij de monding van de rivier zien we veel oesterzoekers aan het werk. Niet veel later ook verschillende Franse oesterverwerkingsbedrijven. Als je die ziet begrijp je waarom je van Franse oesters ziek kan worden en van Volendamse garnalen niet. 

De herinnering aan D-Day kan je op onze reis natuurlijk niet ontgaan. Een belangrijk historisch gegeven voor de vrijheid die wij nu dagelijks mogen genieten. 
Op weg naar dit stuk WOII historie passeren we het uitbundige Word Peace Statute (zie foto). Alsof we andersom beginnen aan deze herinnering. 

Daarna is Pointe du Hoc de eerste plaats die we aandoen. Pointe du Hoc is een bijzondere plaats omdat hier Duits afweergeschut stond dat de stranden van Omaha en Utah Beach kon bereiken. Dit moest worden uitgeschakeld door 225 US Rangers op 6 juni 1944. Op 8 juni waren er nog slechts 90 die een geweer konden dragen! Het afweergeschut was uitgeschakeld! De film Saving Private Ryan gaat over de gevechten alhier. 
Er staan nog steeds restanten van bunkers, een enkele kan je zelfs nog in (zie foto's). Bijzonder in deze strijd was dat de Rangers eerst 30 meter hoge steile kliffen omhoog moesten. Met touwen en karabijnhaken werd dit mogelijk. 

Niet veel verder komen we langs Omaha Beach. Misschien wel het bekendste voor iedereen. Je ziet hier weinig meer van de bloedige strijd die zich hier heeft afgespeeld. Gelukkig maar misschien. Nu zie je een korte boulevard met een mooi strand. Hoe anders was het toen?

Vandaar komen we bij de Amerikaanse begraafplaats. Echt bijzonder. Meer dan 9.000 (hele jonge) soldaten liggen hier begraven. Je leest van sommige wat historie. Indrukwekkend. Het is een schitterende plek en een prachtige begraafplaats; ook zo mooi onderhouden. Kan echt niet beter. 
Van een graf in het bijzonder maken we een foto. De teksten zijn veelzeggend. 
Voordat we het weten staan we midden in een groep Amerikanen en maken een herdenking mee. Het Amerikaanse volkslied wordt gespeeld en met hand op het hart door de hele groep meegezongen. Na een paar saluutschoten volgt een minuut stilte. De tranen staan al snel in de ogen. Wat hebben deze mensen toch veel voor ons gedaan. 

We fietsen verder langs een prachtig Château des Maisons. Een Château bekend om zijn imponerende en symmetrische bouwstijl. Het blijkt in de oorlog dienst gedaan te hebben als Duits Stafhoofdkwartier. In de filmbeelden zie je zo de "jeeps" voorrijden. 

Dan komen we in Bayeux en zijn we weer terug in gelovig Frankrijk. Wederom een enorm bouwwerk, zo immens groot. En voor het eerst zien wij een echte kiosk in de kerk. 

Morgen zien we nog meer van D-Day, we vinden het goed om er nog maar eens stil bij te staan. 

We blijven vannacht in de stad, ja wederom op de Camping Municipale.