Waar zijn toch al die kampeerders?

Het is best vreemd te ervaren dat weer iets vroeger opstaan goed bevalt. We vertrekken al fietsend op de camping om acht uur. We pakken het laatste stuk langs/bij de Ain. We zijn nu echt zuidelijker aan het komen. We passeren weer een kerncentrale en betreden rond het middaguur "de Rhône vlakte". Dit begint door het oversteken van de rivier de Rhône bij het plaatsje Loyettes.
Het weer is hier normaliter beter en droger dan hiervoor. Dit alles heeft te maken met de luchtstromen langs de Vogezen en Jura die we hiervoor gepasseerd zijn. De Westenwinden koelen daarop af met als gevolg nattere weersomstandigheden. 
We fietsen de eerste 50 kilometer heerlijk dalend,de kilometertjes "vliegen" weg. Dan hebben we te maken met het campingvirus. We willen graag een camping scoren maar die blijkt niet zomaar voorhanden te zijn. Dus we mogen nog even door. Dat betekent dat we na al het dalen weer terug omhoog moeten (volgens de route hoor). We gaan weer stevig klimmen. Al het dalen maken we ongedaan. Pfff, dat voelen de benen wel aan het einde van de dag. Maar het is mooi te voelen en te zien dat het klimmen ons steeds beter afgaat. 
Nog 360 kilometer te gaan tot de Middellandse Zee. Tjonge dat gaat best snel. De diesels Henny en Wim houden ons aardig op tempo. Het is gezellig met zijn vieren en ach we merken ook dat het laatste uur (of zijn het de laagste twee) altijd zwaarder valt dan de rest van de dag. 
Ook dit keer weer een grote camping waarbij het ons opvalt dat ook deze bijna "leeg" is. Zijn er nog wel kampeerders?
We rusten heerlijk uit van de dag. En gaan op tijd de slaapzakken in. Het is een frisse avond.