Oberalppass, klimmen en dalen, niet helemaal zonder gevaar

Vandaag staat op het programma om de Oberalppass te bedwingen. Op naar 2044 meter. We mogen dus een ruime 600 meter klimmen over 10 kilometer afstand. Best stevig.

We beginnen lekker op tijd om de warmte maar een beetje voor te zijn. De aanloop is gestaag maar al heel snel wordt het 6%. Eigenlijk blijft dit de hele weg tot boven hetzelfde. Af en toe even 4% en soms even de 9% aantikken.

Het fietsen is best een verhaal apart. Er komen hordes auto’s en motoren voorbij. Dus goed bij de les blijven en niet teveel slingeren. Dat gebeurt al snel omdat je langzaam fietst en veel kracht gebruikt. Boven staan we nat van het zweet maar wel heel tevreden dat we het helemaal gefietst hebben.

Boven genieten we van het uitzicht en de koffie met iets lekkers. 

Ook naar beneden is het opletten op de fiets. De 50 kilometer per uur tikken we al snel aan. Dus we rijden bijna met de auto’s en motoren mee naar beneden. Ook het bochtenwerk en de tunnels vragen veel aandacht. Alles is niet zonder gevaar. In een bocht haalt een motorrijder eerst Bernie gewoon links in maar dan zwaait hij iets naar buiten om mij rechts in te halen. Hij doet dat ook echt. Bijna ging het fout want ik ging na de bocht weer helemaal naar rechts op de weg. Het scheelde niet veel of we raakten elkaar vol. Gelukkig hoorde/voelde ik iets en ging ik net op tijd iets terug naar links. Dat was de redding van het moment. 

In goed twintig minuten (of minder zelfs) zijn we 10 kilometer gedaald zonder te hoeven trappen. Dat is ook wel eens lekker “fietsen”. We lunchen op een rotsblok met uitzicht op Andermatt. Een uurtje later staat onze tent daar op de camping.

Dan de stad in en lekker ontspannen. Vannacht goed slapen en dan morgen de Furkapas, die even een tandje zwaarder is, over. Maar dat is pas morgen.